19 Temmuz 2010 Pazartesi

DOST

DOST
Gözünün dilini bilen sormadan dinleyen söylemeden anlayan der şair dost için.
Varlığını sezdirmeden insan hayatında köklenen vefalı bir ağacın adıdır diye ilave eder.
Güvendir bir anlamı bir anlamı gönüldaşlık..
Vefa ile dost güneşle ayçiçeğı gibi…
Bazen kara günde yanıbaşımızda beliren ümidin adıyken bazen sözü acı olan dayanağın varlığıdır.
Dost canlısı denilir kocaman sevgi anlatılırken.Yılların izlerini silemedığı kadim dostluklar öğütlenır hep.
Yarım kalan diğer yanımızı tamamlayandır dost.
İlahı bİr emirdir insanlıga.”Ey Allahın kulları kardes olunuz”.
İki dostun arasını bulmanın sevapların en büyüğu olduğunu buyurur kutlu Nebi.Dirliğin simgesidir dostluk, barısın göstergesı..
Dostumuzla anlaşılır kim olduğumuz ve dost edindiklerimiz vardır mahşerde.”Kişi sevdiğıyle beraberdır”.Selat ve selam o dar gün dostuna olsun.
Bir anıt dostluktur Hazret ı Ebu Bekir ın magara dostlugu .Kutlu çağın çağımıza ulaştırdığı bir yürek serinligi ve genişliği…
Ne hazın ki
İlkin vefayı yitirdık ardından dost belledik doğum ile ölum arasındakı faniyi.
İçten içe barınağı oldu kalbimizin.İyi günün uğrağı, menfaatın tanımı oldu adı.
Bir de bakımsız dostluklar kaldı.
Zaten var zaten dostuz deyip yıllarca bir telefonun bir kaç cümlecik mektubun çok görüldüğü..
Dost dost diye nicesine sarılıp da sadık yar olarak kara toprağa bağlanmak zorunda kaldı aşık.
Dost ile kurulan cemi ile cemaatı erittiler kalbimizden.’Ego’ dendi ‘ben’ dendi ardı sıra.Hırs ,ihtiras…
Zorunlu yanyanalıklar, ayak uydurulamayan dostluklar.Gittikçe arttı yalnızlığımız bir bir.Oysa ne çok öğütlenmişti safların sıklığı.Omuz omuza ,gönul gönule…
Nerde başımızı dizine dayayacagımız dostlarımız.Paylasmaya yardımlasmaya sabra diğergamlığa en ziyade dosta ihtiyaç duyduğumuz gündür bugün.
Bu dünyadan gider iken bile en büyük kazanımının dostların hatırlaması olduğunu söyleyen gönul erlerine kulak vermelıyız.
Ne olur bugün bir milat olsun başlamak için yeniden.
Bir şükür,bir selam ve bir dua ile başlasın dostluklar.En duru niyetlerle analım dostlarımızı.
Kalmasın dost sözüyle ısınmayan yürekler.



EKREM KÖSEOĞLU